رایزن بازرگانی ایران در افغانستان با اشاره به اینکه سهم ایران از صادرات به افغانستان ۲۷ درصد است، گفت: دو کشور می‌توانند در رابطه با بهره‌برداری از معادن وارد همکاری‌های اقتصادی شوند. 

 حسین روستایی، رایزن بازرگانی ایران در افغانستان در مصاحبه با مهر گفت: افغانستان کشوری محصور در خشکی است که صرفاً از بندر کراچی پاکستان و چابهار ایران به آب‌های آزاد دسترسی دارد و بیش از ۹۰ درصد نیازهای خود را از طریق واردات به‌ویژه از ایران تأمین می‌کند

در خصوص روش‌های پرداخت در صادرات به عراق، بسیار سوال شده که وقتی با تجار عراق معامله می کنیم، پولمان رو چطور دریافت کنیم؟

استحضار دارید که، یک، به دلیل شرایط تحریم و دو به دلیل اینکه استفاده  از سیستم بانکی در عراق مرسوم نیست؛ تجار عراق در تجارت عام امکان پرداخت به شما از روشهای معمول در تجارت بین الملل مانند LC را ندارند.

بنابراین از روشهای شبه LC استفاده می شود.

مهمترین رکن در روشهای پرداخت بین الملل " اعتماد خریدار و فروشنده" و ضمانت است.

یعنی در روش ال سی یا نامه اعتبار؛ مهمترین نقشی که بانک ایفا می کند چیست؟

در واقع بانک، یک ضامن معتبر است که واسطه پرداخت پول در معاملات بین الملل می شود که خریدار و فروشنده بتوانند به هم اعتماد کنند.

یعنی خریدار مطمئن می شود که پولش نزد بانک است و تا زمانی که کالای مورد معامله را عینا تحویل نگرفته باشد، بانک پول را به فروشنده پرداخت نمی کند و فروشنده هم مطمئن می شود که اگر کالا را ارسال کرد و از مرز خارج شد و تاجر خارجی تحویل گرفت، به پولش می رسد و پولش را دریافت می کند.

حال که امکان گشایش ال سی توسط بانک وجود ندارد، از روشهای دیگری برای ایجاد اعتماد و ضمانت استفاده می شود.

چند روش که در حال حاضر در تجارت عام بین ایران و عراق مرسوم است را شرح می دهیم.

روش اول:

شما به عنوان فروشنده کالا، و صاحب کالا به تاجر عراقی اعتماد می کنید و کالا را برای تاجر ارسال می کنید و تاجر پس از اطمینان از دریافت کالای مورد معامله پول شما را از طریق سیستم صرافی برای شما حواله می کند.

معمولا شرکتهای ایرانی ریسک نمی کنند و از این روش استفاده نمی کنند. این در حالی است که شرکتهای رقیب در ترکیه از این روش استفاده می کنند به ویژه در معاملات اول که می خواهند اعتماد تاجر عراقی را جلب کنند از این روش به عنوان یک آفر ویژه و مزیت بهره می گیرند ولی بسیار با احتیاط و دقیق قبلش تاجر عراقی را اعتبار سنجی می کنند وبعد از اطمینان از اعتبار تاجر عراقی، گردش کار تاجر عراقی، گردش مالی و خوش حسابی تاجر عراقی این کار را انجام می دهند.

اگر شما هم قصد داشتید از این روش استفاده کنید قبلش حتما باید اعتبار سنجی کرده باشید.

در خصوص نحوه اعتبار سنجی تجار عراق هم در مقالات بعدی توضیح خواهیم داد.

روش دوم:

روش دوم این است که تاجر عراقی نزد شرکت شما ضمانت سپاری کند، یا از طریق نماینده و شریک ایرانی خود ضمانت های ایرانی مانند ضمانت بانکی، چک یا سفته و مانند اینها یا ضمانت نامه بانکی در سایر کشورها، و به میزان ضمانت، شما کالا برایش ارسال می کنید، کالا را تحویل می گیرد و مبلغ کالا را از طریق سیستم صرافی برای شما حواله می کند. و تسویه می کند.

روش سوم:

روش سوم این است که تاجر عراقی به شما اعتماد می کند، بخشی از مبلغ معامله را  پیش پرداخت می کند، بعد از اینکه بار آماده تحویل شد درب کارخانه یا یکی از مرزها طبق توافق قبلی بار را تحویل می گیرد تسویه می کند و سپس تشریفات گمرکی انجام می شود.

روش چهارم:

حالتی است که نه شما به تاجر عراقی اعتماد می کنید و نه تاجر عراقی به شما اعتماد می کند- هر دو طرف علاقمند به همکاری هستید، علاقمند به معامله  و تجارت هستید و لی نمی توانید به هم اعتماد کنید یا ریسک کنید و هیچ یک از روشهای گفته شده قابل انجام نیست.

در این حالت یک شخص ثالث که می تواند یک فرد مورد اعتماد طرفین باشد یا یک صراف، واسطه و امین می شود و تاجر عراقی نزد شخص ثالث پول سپاری می کند و شما بار را آماده می کنید ارسال می کنید تاجر که بار را دریافت کرد، شخص ثالث پول را آزاد می کند.

در این مقاله به‌طور مبسوط به مزایای صادرات برای شرکت‌ها می‌پردازیم تا تولیدکننده‌ها و بنگاه‌های اقتصادی که رویای صادرات حرفه‌ای و پایدار را در سر می‌پرورانند، با این مزیت‌ها آشنا شوند و دریابند که چرا صادرات محصولات تا این اندازه اهمیت دارد.

در گام اول باید گفت، صادرات نقش موثری در افزایش فروش و سود دارد. پرواضح است که به‌ دلیل تورم افسارگسیخته کشور قدرت خرید مردم رو به کاهش است و بنگاه‌های اقتصادی برای حفظ حیات خود نیاز دارند که همواره به افزایش فروش و سود خود فکر کنند.

در گام بعدی باید توجه کرد که این امر موجب افزایش امنیت تجاری می‌شود. زمانی که شرکت‌ها محصولات خود را صادر می‌کنند، علاوه بر بازار داخل در بازارهای بین‌المللی هم حضور پیدا می‌کنند؛ بنابراین اگر یکی از این بازار‌ها با عوامل مختلف صدمه ببیند، بازارهای دیگر برای حفظ و توسعه فعالیت تجاری همچنان باقی می‌مانند.

مطلب بعدی در مورد قانون چک در کشور ماست. در حال حاضر زمانی که محصولی را می‌فروشید و در قبال آن چک دریافت می‌کنید، مشخص نیست که این چک چه زمانی به پول تبدیل می‌شود. این موضوع را به خاطر داشته باشید که در کشور ما چک معادل پول نیست، بلکه تنها یک سند اعتباری است، اما در صادرات وقتی با علم و شناخت پیش می‌روید، راه‌های متعددی برای وصول مطالبات وجود دارد.

مورد بعدی در خصوص مزایای صادرات برای بنگاه‌های اقتصادی مربوط به افزایش نوآوری است. شرکت‌هایی که به‌ سمت صادرات می‌روند، نوآوری‌هایشان افزایش پیدا می‌کند؛ به ‌دلیل اینکه کالاها و خدمات این‌ شرکت‌ها باید در مقیاس و کیفیت‌های بین‌المللی گنجانده شوند و دائم برای ‌ارتقای محصولات و نوآوری در روش‌های تجاری خود تلاش کنند.

مساله بعدی برندینگ است. در حال حاضر برندینگ یکی از مزایایی است که شرکت‌ها باید برای ایجاد آن بودجه در نظر بگیرند؛ زیرا این مساله یکی از پارامترهای پول‌ساز در صادرات است. طبق منحنی اسمایلی کورو (Smiley Curve) کمترین سود در زنجیره تامین به تولیدکننده تعلق دارد و بیشترین سود از آن نوآوری، خدمات و برندینگ است. تعیین بودجه برای برندینگ هزینه به ‌شمار نمی‌آید، بلکه سرمایه‌گذاری است که سود دوچندانی نصیب بنگاه‌های اقتصادی می‌کند.

شاید به‌طور یقین بتوان ادعا کرد که مورد بعدی مربوط به صرفه مقیاس است؛ به ‌این مفهوم که هرچه میزان تولید افزایش یابد، تولید مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌شود، چون هزینه‌های ثابت در ‌کالاهای تولیدی بیشتری سرشکن می‌شود و درنهایت بهای‌تمام‌شده کالای تولیدی کاهش می‌یابد.

فراگیری دانش بیشتر تجاری از دیگر مزایای صادرات برای بنگاه‌های اقتصادی محسوب می‌شود. شرکت‌هایی که صادرات انجام می‌دهند، در مواجهه با بازار جهانی، دانش بیشتری فرامی‌گیرند که این دانش آنها را در بازار داخلی نیز موفق‌تر می‌کند.

در پایان می‌توان گفت، رقابت‌پذیری بیشتر از جمله مزایای صادرات محسوب می‌شود. بنگاه‌هایی که محصول صادر می‌کنند، از قوه رقابت‌پذیری بیشتری برخوردار می‌شوند، یاد می‌گیرند که چگونه با رقبای خود رقابت سالم داشته باشند و حتی با آنها تعامل و همکاری کنند و از مزایای همدیگر بهره‌مند شوند.

تمامی عوامل یادشده باعث شده است که دولت‌ها برای صادرکنندگان طرح‌های تشویقی در نظر بگیرند. این تسهیلات شامل تسهیلات صادراتی (می‌توانیم از گمرک بخواهیم که کالاهای ما را در محل خودمان ارزیابی کند. بنابراین مسیرهای سبزی به صادرات اختصاص می‌دهند که سرعت و راحتی عملیات ارزیابی افزایش یابد)، استرداد سود بازرگانی (اگر مواد اولیه‌ای وارد کرده و در تولید کالای صادراتی از آن استفاده کنیم، می‌توانیم سود بازرگانی آن را از گمرک پس بگیریم که بابت واردات مواد اولیه پرداخت کرده بودیم)، معافیت مالیاتی (صادرات از پرداخت هرگونه مالیات اعم از مالیات بر درآمد و مالیات بر ارزش‌افزوده معاف است)، اعطای جوایز صادراتی (اعطای یارانه‌ به ‌صادرکنندگان، مثل پرداخت بخشی از هزینه‌های حمل و هزینه‌های نمایشگاهی و آموزشی) و اخذ وام‌های با سود پایین هستند. لازم به توضیح است که این مشوق‌ها معمولا در کشور ما ایران پرداخت نمی‌شود.

 پوریا سیروس‌پورکارشناس بازار سرمایه

در تمامی‌کشورها از جمله کشور ما مزایای صادرات از دو دیدگاه اقتصاد کلان از ‌نظر ملی و خرد برای بنگاه‌های اقتصادی حائز اهمیت است.

مزیت‌های صادرات در اشل اقتصاد کلان شامل اثر مثبت روی تراز پرداخت‌ها، کاهش بیکاری، کاهش تکانه‌های اقتصادی، افزایش استاندارد زندگی و تقویت پیوندهای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بین کشورهاست

لینک اصلی مقاله از دنیای اقتصاد https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3796473

سخنگوی کمیسیون امور بین‌الملل و توسعه تجارت خانه صنعت، معدن و تجارت ایران در خصوص میزان تجارت محصولات غذایی و کشاورزی اظهار کرد: سهم صادرات محصولات غذایی و کشاورزی کشور، نسبت به کل صادرات ۴۴ میلیارد و ۸۹۰ میلیون و ۱۲۵‌هزار دلاری کشور، نزدیک به ۱۲.۵‌درصد بوده که این میزان اهمیت کشورمان در تولید و صادرات محصولات کشاورزی و غذایی را نشان می‌دهد.

از ابتدای سال تا پایان بهمن ماه ۱۴۰۲، ۵ میلیارد و ۵۹۳ میلیون و ۳۹۹‌هزار و ۷۲۷ دلار محصول شیلاتی، دامی، لبنی، زراعی، گلخانه‌‌‌ای، فرآوری‌شده و کنسروی به بیش از ۱۳۰ کشور صادر شده که نسبت به مدت مشابه ۲۳‌درصد ارزآوری بیشتری برای کشور داشته است.

دیرکل دفتر مطالعه، پایش و توسعه بازارسازمان مرکزی تعاون روستایی ایران در خصوص مقاصد صادراتی محصولات غذایی و کشاورزی گفت: عراق با خرید یک میلیارد و ۷۸۴ میلیون و ۹۳۰‌هزار دلار، در جایگاه نخست، ۳۲‌درصد از صادرات محصولات غذایی و کشاورزی کشورمان را به خود اختصاص داده، امارات با خرید ۶۷۵ میلیون و ۷۸۳‌هزار دلار، در جایگاه دوم، مقصد ۱۲‌درصد از صادرات محصولات غذایی و کشاورزی ایران بود و پس از آن روسیه با خرید ۴۶۴ میلیون و ۵۷۲‌هزار دلار، ۸.۳درصد از کل صادرات محصولات کشاورزی و غذایی ایران در ۱۱ ماه امسال را به خود اختصاص داده که عملا این سه کشور مقصد بیش از ۵۰‌درصد محصولات کشاورزی و غذایی کشورمان در این مدت بودند.لطیفی افزود: پاکستان با خرید ۴۴۷ میلیون و ۷۷۴‌هزار دلار، افغانستان با ۳۸۳ میلیون و ۴۹۱‌هزار دلار، هند با ۲۵۷ میلیون و ۹۷۰‌هزار دلار، ترکیه با ۲۱۶ میلیون و ۶۷‌هزار دلار، چین با ۲۱۵ میلیون و ۹۷۰‌هزار دلار، ترکمنستان با ۱۰۴ میلیون و ۹۳۷‌هزار دلار و آذربایجان با خرید ۹۸ میلیون و ۸۹۸‌هزار دلار، مقاصد چهارم تا دهم صادرات محصولات غذایی و کشاورزی ایران در این مدت بودند.